A woman died after she was mercilessly beaten up by her husband in the district on Saturday night.
Inebriated husband Sundar Khadka-37 y, of Goshwara VDC Wd No.5 of Lamjung Dist. killed his wife Sushila Khadka, 35 y, over a minor dispute, said the Dist. Police Office Parsa.
The couple has been living in Birgunj in course of their employment.
Husband Khadka has been working as a security guard in Sundar Steels Factory.
The dead body has been kept at Zonal Hospital for postmortem. Police have nabbed the murderer for further action. RSS
Inebriated husband Sundar Khadka-37 y, of Goshwara VDC Wd No.5 of Lamjung Dist. killed his wife Sushila Khadka, 35 y, over a minor dispute, said the Dist. Police Office Parsa.
The couple has been living in Birgunj in course of their employment.
Husband Khadka has been working as a security guard in Sundar Steels Factory.
The dead body has been kept at Zonal Hospital for postmortem. Police have nabbed the murderer for further action. RSS
नेपालगन्ज, साउन १ – बाँकेको बागेश्वरी गाविसका एक व्यक्तिले फरक फरक नाममा तीनवटा नागरिकता लिएको भन्दै जिल्ला प्रशासन कार्यालयमा उजुरी परेको छ ।
अमित सुनार, समिर शर्मा र आलोक सुनारको नाममा तीनवटा नागरिकता लिएको उजुरीमा दावी गरिएको छ । एउटै व्यक्तिलाई फरक फरक नाममा तीनवटा नागरिकता दिइएको भन्दै स्थानीय भिमबहादुर रानाले छानबिनका लागि जिल्ला प्रशासन कार्यालय बाँकेमा उजुरी दिनुभएको हो ।
गाविसको ढड्डामा अमित सुनार, समिर शर्मा र आलोक सुनारको नाममा तीन वटा नागरिकता सिफारिस भएको उल्लेख छ । गाविसको अभिलेख अनुसार २०६७ असोज ४ गते बाबु बलबहादुर सुनारको सनाखतमा छोरा अमित सुनारको नाममा नागरिकता प्रदान गर्नका लागि पहिलो सिफारिस भएको छ । यस्तै २०६९ पुस ११ गते बाजे हिरेन्द्र शर्मा र बाबु मनिष शर्माका छोराको रुपमा उनै व्यक्तिलाई समिरकुमार शर्मा नाम उल्लेख गरी नागरिकता उपलबाजे हिरेन्द्र शर्मा र बाबु मनिष शर्माका छोराको रुपमा उनै व्यक्तिलाई समिरकुमार शर्मा नाम उल्लेख गरी नागरिकता उपलव्ध गराउन सिफारिस गरिएको छ ।
Two years since controversy erupted over the ban on Christian burials next to the Pashupati premises, and a viable solution has yet to be implemented, forcing the community to resort to desperate means to lay their dead to rest
Along the banks of the Trishuli in Nuwakot, a jeep is speeding on, tunneling furiously into the night. As the vehicle sails forth like a silent animal, roadside settlements pass by in a blur of mute houses and shuttered shops, interspersed by long stretches of dark nothingness.
It is 11.36 pm when the jeep suddenly swerves into a bend and jerks to a halt, seemingly in the middle of nowhere. Miles away from the nearest settlement, there are no visible landmarks or signs of human habitation here—only the Trishuli hissing softly on the left while a thicket of trees looms on the right. The car’s headlights are turned off, and the door on the driver’s side tentatively pushed open. A man steps out, looking around cautiously before indicating to his companions in the car to join him. Two others are soon on their feet beside him, and together, the three approach the car’s back door. It opens to reveal two dead bodies lying next to each other, both covered in some sort of cloth one can’t make out the colour of at this time of night.
The two men carry the dead on their shoulders as they follow the driver, who is walking ahead with a torch in one and two shovels in the other, leading them into the forest. None of them are saying much to the others, heavy breathing and the crunch of pebbles and leaves underfoot the only sounds around.
Once they get to a flimsy clearing amid the trees, shovels are stuck into the ground and earth sent flying as two separate graves are quickly dug. When sizeable openings have been created, the bodies are deposited gently within these and covered once more with chunks of forest floor. It is then a walk back to the car, a sprint past sleeping villages, and back in the direction of Kathmandu from whence they’d come. Despite what the clandestine nature of this little sojourn might invoke in most imaginations, this was not a chapter out of some gruesome real life murder mystery. In fact, one of the dead comprised of an 83-year-old man who had passed away of heart failure in the Capital; the other a 62-year-old woman whose cancer had metastasised to the point where doctors—even those in India—could not treat her, and had eventually met a protracted end as the disease ate away at her. How did these two end up in the jeep? The answer is fairly simple: They were Christians, and there was no place in the Capital to bury them. At a loss for a viable alternative, this is what most in the Christian community here have been compelled to do ever since the burial ground crisis surfaced in Kathmandu about two years ago—drive bodies outside the Valley and bury them in random spots away from densely-populated settlements, more often without the knowledge of the locals, who would no doubt kick up a fuss if they were to be informed.
Grave problems
“It’s obviously not ideal, but what can we do? We don’t have any other options,” says CB Gahatraj, the chairman of the Federation of National Christian Nepal (FNCN). “We’ve been pushed into a corner.” The dead, he adds, are presently being ferried to Dhading, Trishuli, Rautahat, Sindhupalchowk, and Kavre on most counts, occasionally even as far as Surkhet, to be laid to rest.
Gahatraj despairs of the ‘indignity’ the Christian community has suffered at the hands of concerned government authorities with regard to the burial issue, a denial of religious rights that he says is ironic in a supposedly secular country. “It’s been over two years since we’ve been campaigning for the problem to be addressed, but authorities are still in the process of ‘holding talks’ while we’re left to make our own arrangements,” he says. “What is there to debate?”
The dispute over burial space for Christians—who make up only about 1.4 percent of the country’s total population—first erupted when the Pashupati Area Development Trust (PADT) decided to bar all non-Hindus from burying their dead in the Bankali forest on the temple’s premises in January of 2011. Sushil Nahata, the then-member secretary of the PADT, explains that the directive had been taken to preserve the sanctity of Hindu ground. “Once the Bankali area had already been taken up by graves, the cemetery was beginning to expand outwards, threatening to encroach on the Hindu shrines in Pashupati,” Nahata says. “It is the government’s duty to ensure that the Christians are allocated a proper and separate burial space.” He adds that as an autonomous body, the PADT would never compromise on retaining the purity of the temple complex, which is included in UNESCO’s list of World Heritage Sites.
Along the banks of the Trishuli in Nuwakot, a jeep is speeding on, tunneling furiously into the night. As the vehicle sails forth like a silent animal, roadside settlements pass by in a blur of mute houses and shuttered shops, interspersed by long stretches of dark nothingness.
It is 11.36 pm when the jeep suddenly swerves into a bend and jerks to a halt, seemingly in the middle of nowhere. Miles away from the nearest settlement, there are no visible landmarks or signs of human habitation here—only the Trishuli hissing softly on the left while a thicket of trees looms on the right. The car’s headlights are turned off, and the door on the driver’s side tentatively pushed open. A man steps out, looking around cautiously before indicating to his companions in the car to join him. Two others are soon on their feet beside him, and together, the three approach the car’s back door. It opens to reveal two dead bodies lying next to each other, both covered in some sort of cloth one can’t make out the colour of at this time of night.
The two men carry the dead on their shoulders as they follow the driver, who is walking ahead with a torch in one and two shovels in the other, leading them into the forest. None of them are saying much to the others, heavy breathing and the crunch of pebbles and leaves underfoot the only sounds around.
Once they get to a flimsy clearing amid the trees, shovels are stuck into the ground and earth sent flying as two separate graves are quickly dug. When sizeable openings have been created, the bodies are deposited gently within these and covered once more with chunks of forest floor. It is then a walk back to the car, a sprint past sleeping villages, and back in the direction of Kathmandu from whence they’d come. Despite what the clandestine nature of this little sojourn might invoke in most imaginations, this was not a chapter out of some gruesome real life murder mystery. In fact, one of the dead comprised of an 83-year-old man who had passed away of heart failure in the Capital; the other a 62-year-old woman whose cancer had metastasised to the point where doctors—even those in India—could not treat her, and had eventually met a protracted end as the disease ate away at her. How did these two end up in the jeep? The answer is fairly simple: They were Christians, and there was no place in the Capital to bury them. At a loss for a viable alternative, this is what most in the Christian community here have been compelled to do ever since the burial ground crisis surfaced in Kathmandu about two years ago—drive bodies outside the Valley and bury them in random spots away from densely-populated settlements, more often without the knowledge of the locals, who would no doubt kick up a fuss if they were to be informed.
Grave problems
“It’s obviously not ideal, but what can we do? We don’t have any other options,” says CB Gahatraj, the chairman of the Federation of National Christian Nepal (FNCN). “We’ve been pushed into a corner.” The dead, he adds, are presently being ferried to Dhading, Trishuli, Rautahat, Sindhupalchowk, and Kavre on most counts, occasionally even as far as Surkhet, to be laid to rest.
Gahatraj despairs of the ‘indignity’ the Christian community has suffered at the hands of concerned government authorities with regard to the burial issue, a denial of religious rights that he says is ironic in a supposedly secular country. “It’s been over two years since we’ve been campaigning for the problem to be addressed, but authorities are still in the process of ‘holding talks’ while we’re left to make our own arrangements,” he says. “What is there to debate?”
The dispute over burial space for Christians—who make up only about 1.4 percent of the country’s total population—first erupted when the Pashupati Area Development Trust (PADT) decided to bar all non-Hindus from burying their dead in the Bankali forest on the temple’s premises in January of 2011. Sushil Nahata, the then-member secretary of the PADT, explains that the directive had been taken to preserve the sanctity of Hindu ground. “Once the Bankali area had already been taken up by graves, the cemetery was beginning to expand outwards, threatening to encroach on the Hindu shrines in Pashupati,” Nahata says. “It is the government’s duty to ensure that the Christians are allocated a proper and separate burial space.” He adds that as an autonomous body, the PADT would never compromise on retaining the purity of the temple complex, which is included in UNESCO’s list of World Heritage Sites.
भिडीयो हेर्न को लागि माथि को बक्स मा क्लिक गर्नु होस्
नेपालगञ्ज, असार ११ । भारतको उत्तराखण्डमा गएको बाढी पहिरोमा फसेका सयौं नेपाली नेपालगञ्ज र कञ्चनपुरको सीमावर्ती नाका हुँदै नेपाल फर्किरहेका छन् । निरन्तरको वाढीपहिरोमा परी भारत गएका कामदार तथा यात्रुहरु नेपाल फर्किएका हुन् । फर्किनेहरु मृत्युको मुखबाट बाँच्न सफल भएको बताएका छन् । हेर्दाहेर्दै कतिपय मानिसहरु बगेर गएको उनीहरुले सुनाए । भाग्न नसक्ने, बृद्ध–बृद्धा तथा वालवालिकाहरु अझै उद्धारको पर्खाइमा रहेको उनीहरुले बताए ।
The Commission for Investigation of Abuse of Authority (CIAA) on Friday arrested 35 government officials for allegedly sending 77 migrant workers to Qatar through illegal means last month.
The CIAA arrested 17 staffers from the Department of Foreign Employment and 18 from the Department of Immigration. Six officials, including the director of the DoFE, Ramesh Mainali, were arrested on Wednesday for abusing office.
Sources said DoFE officials had given the final nod to the 77 workers to head for Qatar from three manpower companies—Sanaa International, Progressive Placement and Advance Recruitment. According to the anti-graft body, 34 of the workers have already left for their destinations, while the remaining are on the waiting list.
CIAA officials said three original files having records of the migrant workers have ‘mysteriously disappeared.’ The anti-graft body is investigating the matter on the basis of photocopies of the illegal work permits. Friday’s arrest was made with a view to tracing the original files and finding out who all were involved in the matter.
The CIAA has rounded up all officials at the final work approval division and the labour desk run by the DoFE at the Tribhuvan International Airport. Sources close to the CIAA said high-ranking officials from the Department of Immigration and Nepal Police at the TIA are under tight scrutiny, as, according to them, sending the 34 workers abroad without their involvement would have been impossible. Following the arrests, the DoFE, which is considered one of the busiest public offices, has gone almost empty, affecting day-to-day activities there. This fact has stalled work related to hundreds of workers, mostly awaiting the final approval. Around 1,500 migrant workers visit the Department every day. DoFE officials said they are working to fill the vacuum created by the arrests.
The department has already assigned six officials led by Under Secretary Pradip Subedi to the final approval division. It has also assigned eight officials under Section Officers Riddhi Sitaula and Lava Raj Joshi to the TIA labour desk. “We hope things will get back to normal from Sunday,” DoFE spokesperson Divash Acharya said.
The department also held a meeting with representatives of the Nepal Association of Foreign Employment Agencies (NAFEA) later in the day. Although officials did not say why they actually met, sources said senior department officials asked the agencies to ‘cooperate’ in retrieving the three missing files.
NAFEA Chairman Bal Bahadur Tamang said a more transparent system is urgently needed to curb such irregularities. “It is surprising to know that such important files have gone missing from such an important institution. The government must start processing the files online,” he said.
The CIAA arrested 17 staffers from the Department of Foreign Employment and 18 from the Department of Immigration. Six officials, including the director of the DoFE, Ramesh Mainali, were arrested on Wednesday for abusing office.
Sources said DoFE officials had given the final nod to the 77 workers to head for Qatar from three manpower companies—Sanaa International, Progressive Placement and Advance Recruitment. According to the anti-graft body, 34 of the workers have already left for their destinations, while the remaining are on the waiting list.
CIAA officials said three original files having records of the migrant workers have ‘mysteriously disappeared.’ The anti-graft body is investigating the matter on the basis of photocopies of the illegal work permits. Friday’s arrest was made with a view to tracing the original files and finding out who all were involved in the matter.
The CIAA has rounded up all officials at the final work approval division and the labour desk run by the DoFE at the Tribhuvan International Airport. Sources close to the CIAA said high-ranking officials from the Department of Immigration and Nepal Police at the TIA are under tight scrutiny, as, according to them, sending the 34 workers abroad without their involvement would have been impossible. Following the arrests, the DoFE, which is considered one of the busiest public offices, has gone almost empty, affecting day-to-day activities there. This fact has stalled work related to hundreds of workers, mostly awaiting the final approval. Around 1,500 migrant workers visit the Department every day. DoFE officials said they are working to fill the vacuum created by the arrests.
The department has already assigned six officials led by Under Secretary Pradip Subedi to the final approval division. It has also assigned eight officials under Section Officers Riddhi Sitaula and Lava Raj Joshi to the TIA labour desk. “We hope things will get back to normal from Sunday,” DoFE spokesperson Divash Acharya said.
The department also held a meeting with representatives of the Nepal Association of Foreign Employment Agencies (NAFEA) later in the day. Although officials did not say why they actually met, sources said senior department officials asked the agencies to ‘cooperate’ in retrieving the three missing files.
NAFEA Chairman Bal Bahadur Tamang said a more transparent system is urgently needed to curb such irregularities. “It is surprising to know that such important files have gone missing from such an important institution. The government must start processing the files online,” he said.
दार्चुला, असार ८ - खलंगा ४ का विसनसिंह ठगुन्ना पाँच व्यवसायका मालिक थिए । एउटै छानामुनि चलेका जीवन टे्रडस एन्ड सप्लायर्स, ठगुन्ना एजेन्सी एन्ड सप्लायर्स, नौघरी टे्रडस एन्ड सप्लायर्स, रूप इन्टरप्राइजेज एन्ड सप्लायर्स र न्यू महालक्ष्मी एन्ड सप्लायर्स महाकालीको बाढीले एकै गाँस बनाइदियो ।
अब उनीसँग ठूलो व्यवसायको मालिक भएको महसुस गर्ने आधार बाँकी छैन, वर्षौंदेखिको लगानी महाकालीमा बग्यो । साढे ५ करोडको घर आँखै अगाडि बालुवामा परिणत भयो ।
बस्तीमा बाढी पसेको २४ घन्टासम्म उनलाई घर बगाउला भन्ने लागेको थिएन । सामान सार्न समयमै उद्धार टोली आएन, घर ढल्नै लाग्दा आएको प्रहरीले बचाउन सकेन । हतारमा घर बाहिर फालिएका सामान पनि हात परेनन् । उद्धारका नाममा सर्वसाधारणले सामान आ-आफ््नो घर लगेपछि उनको व्यवसायमा चौपटै भयो । पाँच तले घरको ५४ कोठामा सामान थिए । सोही घरमा बस्थे ठगुन्ना र उनका परिवार ।
११ जनाको परिवारमध्ये ४ जना पसलका कामदार थिए, सबै सँगै हुँदा पनि केही सीप लागेन । 'साढे ३ करोडको सामान थियो, बचेका थोरै सानो कोठामा राखेको छु,' उनले भने । दार्चुलावासीलाई दिएको ३३ वर्षको सेवा अब इतिहास भएको छ ।
उनले सामान्य पसलबाट व्यवसाय सुरु गरेका थिए । अहिले बस्ने ठेगान छैन, बाढीबाट बचेको छोरीको घरमा परिवार राखेका छन् । 'दैवको भन्दा भारतको दसा लाग्यो, सडक बास गरायो, यसको छानबिन हुनुपर्छ,' उनको भनाइ छ ।
सरकारका प्रमुख दार्चुला आउँदा उनी खुसी छन् । 'दिएको बचन पूरा होस््, पक्की तटबन्ध बनोस्, यही अपेक्षा छ,' उनी भन्छन् । जिल्ला छोडेर जान नसक्ने बताउने उनी परिवारको जिम्मेवारी पूरा गर्न पुनःस्थापना र त्यसको लागि घर बनाउन जमिन चाहिएको बताउँछन् । बाढी पीडितलाई ३५ हजार नभई बस्ने जमिनको आवश्यकता औंल्याउँदै उनी भन्छन्, 'जमिन आउँछ भने उल्टै ३५ हजार दिन तयार छु ।' ठगुन्न्ा एक्ला पात्र हैनन्, तीन दर्जन बढी घर मालिकको हालत पनि उस्तै छ । हरकसिंह ठगुन्नाका दुई घरका २२ कोठा बगे । ५ तले र २ तले घरमा सबै सामान थिए । सात र्फमबाट कारोबार गर्दै आएका हरकसिंहका दुई घर बगाउँदा ९५ लाख क्षति भयो । २ असार राति साढे २ बजे बाढी आउँदा बचाउन सकिने अवस्था थिएन । 'मस्त निद्रामा हुँदा अरूले उठाइदिए र ज्यान बच्यो,' हरकसिंहले भने ।
उनले ०३८ सालदेखि खलंगामा व्यापार सुरु गरेका थिए । अन्य ठाउँमा बाढीले घर बगाएको दृश्य टेलिभिजनमा देखेका थिए, आँखा अगाडि आफ्नै घर बग्यो । सपनाजस्तो लागेको छ उनलाई । भन्छन्, 'अरूले उठाउँदा यसरी बाढी आएको विश्वास थिएन, बाहिर निस्कँदा घर बग्दै थियो । पाँच तले भवन ढल्दै गर्दा अर्को घर पनि कति बेला बगाउने हो जस्तो लाग्यो ।' भयो पनि त्यस्तै । उनले १० करोड बढीको कारोबार गर्दै आएका थिए । कति नदीले बगायो लेखाजोखा गर्न सकेका छैनन् । 'बगेको सामानको क्षतिपूर्ति दिने कतैबाट संकेत आएको छैन, एजेन्सीले पनि अहिलेसम्म कुरा गरेको छैन,' उनले भने । आफू सडक बास बस्न तयार भएको तर पक्की तटबन्ध र भारतीय परियोजनाबारे अन्तर्राष्ट्रिय मुद्दा हुनुपर्ने उनले थपे । बाँध नखोल्दा ०५२ सालको बाढीले कुनै असर नगरेको बताउने उनी भन्छन्, 'आफ््ना नागरिक बचाउन खोलेर भारतले हाम्रो उठिबास गरायो ।'
सोही क्षेत्रमा जोडिएर बनेका तीन तले घरहरू हेर्दाहेर्दै बगेका थिए । दिउँसै हजारौंको उपस्थितिमा भारतीय पक्षले मोज गरेको आभास हुन्थ्यो । नदी पूरै नेपालतिर थियो, भारततिर पक्की तटबन्ध थियो । नेपालको कमजोरीको फाइदा लुट््दै महाकाली उलिर्ंदै
गयो । घर, पसल बगे, सडक बास गरायो । यस्तो बिडम्बना फेरि दोहोरिन नदिन माग गर्छन् स्थानीय । रामसिंह महर, दिलबहादुर कुँवर, तेजबहादुर बम, धनसिंह धामी, जयलाल दमाई, दौलतसिंह खातीका घर एकसाथ बगाएको थियो महाकालीले ।
नजिकको गल्फै क्षेत्रको हालत झनै दर्दनाक छ । बाढी अघि र पछिको गल्फै बजार इतिहास भएको छ । अस्पताल नजिकका गगनसिंह विष्ट, नरेन्द्र कार्की, धनसिंह कुँवर, कलम पाल, केशव पाल, वीरहरि राईलगायत दर्जनौं ठूला घर ढल्दै थिए, बासिन्दाको भागाभाग थियो । 'सबै सडकवासी बनेका छौं,' गगनसिंहले भने, 'घर बनाएर सरेको पहिलो रात थियो, दोस्रो बिहानी त सडकको पेटीमा पुगेँ ।' उनका परिवार अर्काको घरमा शरण परेका छन् । उनले १८ वर्षदेखि भाडामा बसेर खलंगामा होटल चलाए । चौथो तला थप्ने तयारीमा थिए, घर बनाउन ३५ लाख बढी खर्च भएको छ । अपि नाम्पा संरक्षण क्षेत्र, कृषि विकास बैंक र स्थानीयबाट ऋण लिएर घर बनाएका थिए, त्यो ऋण कसरी तिर्ने तर्कनामा परेका छन् । 'राहत आयो भन्छन््, हातमा आएको छैन,' विष्टले प्रश्न गरे, 'जमिन नभई के गर्ने त्यो राहतले ?'
सरकारले पक्की तटबन्ध बनाउने आश्वासन दिएको छ । पीडित भने पुनःस्थापना मागिरहेका छन्् । बिहीबार अन्तरिम मन्त्रिपरिषद्का अध्यक्ष खिलराज रेग्मीसहितको टोली आए पनि पुनःस्थापनाका बारेमा केही सम्बोधन गरेनन् । तटबन्ध र ३५ हजार राहतको मात्र कुरा गरे । वर्षौदेखि सुकुम्बासी भएर बसेकाहरूलाई निर्माणाधीन कर्मचारी आवास गृह पुर्याइएको छ । आवास भएकाहरू शरणार्थी र सडक बासमा छन् । शुक्रबारदेखि सुकुम्बासी बस्तीका दलित समुदायबाट ३५ हजार राहत वितरण सुरु गरिएको प्रमुख जिल्ला अधिकारी चिरञ्जीवी अधिकारीले बताए । जिल्ला दैवीप्रकोप उद्धार समितिको बैठकले जिल्लामा एक सय परिवार पहिचान गरी राहत दिने निर्णय गरेको छ । १ सय १ परिवारको पूर्णक्षति भएको समितिको निष्कर्ष छ । जसमा टहरा २६, सरकारी कार्यालय १३ र जोखिममा रहेका घर १ सय ५० छन् । अझै अध्ययन गरेर वितरण गरिने प्रहरी प्रमुख डीएसपी कुवेर कडायतले बताए । तटबन्ध निर्माण गरी सदरमुकाम बचाउन सके केही विस्थापितलाई पुनःस्थापना गर्न सकिन्छ । नत्र अहिलेका करोडपति मात्र होइन जिल्लाका पतिलाई समेत सदरमुकाम खलंगाको अनुहार देख्न कठिन हुने अवस्था छ ।
गर्भवतीलाई सास्ती
सदरमुकाम खलंगाबाट ७ किलोमिटर दक्षिणको धाप गाविस ६ रत्यौडाकी २२ वषर्ीया कल्पना रैखोलालाई बिहीबार रातिदेखि सुत्केरी व्यथा लाग्यो । २ असारको बाढीले सडक मात्र होइन, जिल्ला अस्पताल पनि पूरै बगाएको छ ।
खुल्ला ठाउँमै राखेर सुत्केरी गराउन सुरु गरिएको छ । सुत्केरी सामग्रीको अभाव उस्तै छ । शुक्रबार बिहानसम्म सोही ठाउँमा राखिए पनि बच्चा जन्मिएन, बिहान १० बजे भारतीय बजार धार्चुलाको प्राथमिक स्वास्थ्य केन्द्रमा भर्ना गरियो । भारतीय चिकित्सकले शल्यक्रिया गर्नुपर्ने बताए । भारततर्फ पनि शल्यक्रिया सम्भव नभएपछि उनलाई पुनः दार्चुला फर्काइएयो । खाद्यान्न लिएर खलंगा पुगेको नेपाली सेनाको हेलिकोप्टरबाट उनलाई कैलाली सदरमुकाम धनगढी पुर्याइएको छ । हेलिकोप्टर समयमा नआएको भए उनको ज्यान जोखिममा परिसकेको थियो । शुक्रबार साँझ ६ बजे सेती अञ्चल अस्पतालमा उनको सफल सुत्केरी भएको छ, आमा र बच्चा दुवैको ज्यान जोगियो ।
कल्पना मात्र होइन, सुत्केरी व्यथा लागेकी डडेल्धुराकी २८ वषर्ीया सरस्वती देउवालाई हेलिकोप्टरबाट धनगढी लगिएको सेनाको शत्रुभञ्जन गुल्मपति विमलराज शर्माले बताए । अस्पताल आफैं पीडित हुँदा बिरामीले सास्ती खेप्नु परेको छ । २ दिनमा ५ बिरामीलाई हेलिकोप्टरमार्फत उद्धार गरिएको शर्माले जानकारी दिए । 'खुल्ला ठाउँमा सुत्केरी गराउन दिनहुँ १/२ केस आउँछन्,' जिल्ला अस्पतालका डाक्टर रामेश्वर देवकोटाले भने । उनका अनुसार सामान्य प्रकृतिका बिरामी पनि ५० बढी हुने गर्छन् ।
हुम्लाको तिब्बती सीमा हिल्साबाट सदरमुकाम सिमिकोटका लागि उडेको फिस्टेल एयरको उक्त हेलिकप्टर आज अपराह्न ४ बजेर ४५ मिनेट जाँदा दुर्घटना भएको हो ।
हुम्लाका प्रहरी निरीक्षक हरिशरण भट्टले दिएको जानकारी अनुसार हेलिकप्टरको पछाडीको भागमा आगो लागेको छ ।
हेलिकप्टरमा चालक दलसहित ६ जना रहेकोमा दुई जना सकुशल रहेको थाहा भईसकेको र उनीहरुले हेलिकप्टरको पछाडी पट्टि लागेको आगो निभाउने प्रयास गरेको बताइएको छ ।
घटनाको विस्तृत जानकारी आई सकेको छैन ।
३ असार, दार्चुला । अविरल वर्षासँगै महाकाली नदीमा आएको बाढीले सदरमुकाम खलंगा १० बटा सरकारी कार्यालयसहित झण्डै ५० घर टहरा बगाएको छ । सोमबार दिउँसोसम्म भारतले बाँध खोलेपछि नदीमा पानीको बहाब बढेको छ भने क्षति बढेको छ । ‘पानी परिराखेको छ । नदी बढ्यो भन्ने छ’ प्रमुख जिल्ला अधिकारी चीरञ्जीवी अधिकारीले भन्नुभयो-’भारतीय पक्षको ड्याम खोलेकाले समस्या आएको छ ।’
केही दिनदेखिको अविरल वर्षाका कारण आइतबार मध्यरातमा महाकाली नदीमा पानीको सतह बढेपछि कटान सुरु भएको थियो । सोमबार साँझसम्ममा १० बटा सरकारी कार्यालय, २५ बटा पक्की घर र सुकुम्बासी बस्तीको १७ बटा टहरा बगाएको प्रजिअ अधिकारीले जानकारी दिनु भयो । उहाँका अनुसार बाढीले जिल्ला अस्पताल र विद्युत गृह बगाएको छ भने जिल्ला प्रहरी कार्यालय र नेपाल टेलिकमको कार्यालयको आधा भाग बाढीले बगाइसकेको छ भने जिल्लामा रहेको खुलामञ्च पनि आधा बगाएको छ । दर्जनौं घरहरु कटानको जोखिममा रहेका छन् ।
जोखिममा परेका घरहरुबाट धनमाल तथा सामानहरु सुरक्षित स्थानमा सार्न तैनाथ गुल्मबाट ८१ जनाको टुकडीसँगै प्रहरी र सशस्त्र खटिएका छन् । ५ सय जतिलाई सुरक्षित ठाउँमा सारिएको छ । उनीहरु मध्ये केही आफन्तकोमा गएका छन् भने धेरैलाई विद्यालय र क्याम्पसहरुमा राखिएको छ । अस्पतालबाट विरामी एवं बेडहरु लगायत औषधी र उपकरणहरु सुरक्षित स्थानमा स्थानान्तरण गरिसकेको सैनिक जनसम्पर्क निर्देशनालयले जनाएको छ । सरकारी कार्यालयका महत्वपूर्ण सामान तथा कागजातहरु समेत सुरक्षित स्थानमा सारिसकेको छ ।
त्यसैगरी बाढीले गल्फैदेखि नमस्कार भन्ने ठाउँसम्मको भू-भागमा तिब्र कटान गरिरहेको छ । बाढीले जिल्लाका धाप, दत्तु, उकु र लाली गाविसमा पनि कटान गरिरहेको प्रहरीले जनाएको छ । बाढी प्रभावितहरुको उद्धारका लागि नेपाली सेनाको हेलिकप्टर सुदूर पश्चिममा तयारी हालतमा राखिएको छ । केन्द्रमा रहेको हेलिकप्टर तथा उद्धार कार्य गर्ने दक्ष जनशक्ति तयारी हालतमा रहेतापनि प्रतिकुल मौसमको कारणले हाल उक्त स्थानमा पठाउन कठिनाई भएको सेनाले जनाएको छ ।
बाँध पूरै नखोल्न भारतलाई परराष्ट्रको दबाब
महाकालीको बाढी दार्चुला सदरमुकाममा पसिरहेका बेला भारतले खलंलाभन्दा उत्तरमा रहेको धौलीगंगा जलविद्युतको बाँध खोल्ने जानकारी दिएपछि काठमाडौंस्थित परराष्ट्र मन्त्रालयले आपत्ति जनाएको छ । स्थानीय नेपाली सेना र स्थानीय प्रशासनले भारतको बाँध खोल्ने तयारी रोक्न मन्त्रालयमा आग्रह गरेपछि परारष्ट्र मन्त्रालायले बाँध पूरै नखोल्न र खोल्नै परे आंशिकरुपमा मात्रै खोल्न भारतलाई आग्रह गरेको छ । यद्यपि भारतले आंशिक रुपमा मात्रै बाँधको पानी खोलेको भए पनि त्यसले महाकालीमा पानीको बहाव बढ्न गई सोमबार अपरान्ह दार्चुला सदरमुकामका थप १८ घर बगेका छन् ।
भारतले बाँध फुट्ने र जलविद्युत आयोजनामा क्षती पुग्ने भन्दै खलंगाभन्दा माथिपटि्ट रहेको बाँध खोलिदिएपछि नदीमा पानीको बहाव बढेको हो । बाँधमा पानी भरिएपछि फुट्ने डरले आंशिक रुपमा बाँध खोलिएको भारतीय सुरक्षा अधिकारीलाई उद्धृत गर्दै दार्चुलाका प्रहरी नायब उपरीक्षक कुवेर कडायतले जानकारी दिनुभयो ।
सोमबार अपरान्ह चार बजेतिर भारतले बाँध खोलेको हो । भारतले दार्चुलाको स्थानीय प्रशासनलाई बाँध खोल्ने जानकारी गराएपछि आफुहरुले केन्द्रलाई जानकारी गराएको र परराष्ट्र मन्त्रालयको पहलमा भारतले आंसिक रुपमा मात्रै बाँध खोलेको निमित्त प्रमुख जिल्ला अधिकारी हर्कबहादुर सिंहले बताउनुभयो ।
एमाओवादी र एमालेको ध्यानाकर्षण
यसैबीच एमाओवादी र नेकपा एमालेले दार्चुला सदरमुकाम खलङ्गामा तत्काल उद्धार थाल्न माग गरेका छन् । एमाले सचिव विष्णु पौडेलले विज्ञप्ति जारी गरी तत्काल उद्धार कार्य गर्न र उचित क्षतिपूर्तिको व्यवस्थापन गर्न सरकारसँग माग माग गर्नुभएको छ । यस्तै एमाओवादी प्रवक्ता अग्नि सापकोटाले विज्ञप्ति जारी गरेर दार्चुलामा उद्दारमा जुट्न पार्टी कार्यकर्तालाई अपील गर्नु भएको छ ।
भारतमा पनि क्षति, गोर्खा पल्टनका १३ भवन बगे
पानीको बढ्दो बहावसंगै भारततर्फ पनि अहिले ठूलो क्षति पुर्याएको छ । भारतको धार्चुला नदी किनारमा अवस्थित गोर्खा पल्टनका १३ वटा भवन बगाएको छ । दिउँसो २ बजेसम्म भारततर्फ कुनै क्षति नभए पनि बाँध खोलेलगत्तै पानीको बहाव बढेपछि भारततिर पनि क्षति भएको हो ।
तीर्थयात्रीसमेत फसे
यसैबीच कैलास मानसरोवर दर्शन गर्न गएका सयौं नेपाली तीर्थयात्रीहरु भारतको गब्र्याधार भन्ने ठाउँमा फसेको जिल्ला प्रहरी कार्यालयले जनाएको छ । शनिबार बिहानैदेखि सो क्षेत्रमा मुसलधारे पानी परिरहेको र अहिले विभिन्न ठाउँमा पहिरो जाँदा उनीहरु फसेको प्रहरीले बताएको छ ।
३ असार, काठमाण्डौ । पूर्व युवराज पारसकी पत्नी हिमानी शाहप्रति साहनुभूति राख्ने धेरै छन् । हिमानी र पारसवीचको खटपटका उनीहरुको सम्बन्धबारे धेरैलाई चासो पनि छ ।
पारस बैंककमा बेहोस अबस्थामा रहँदा हिमानीले आफनो फेसबुक पेजमा पोष्ट गरेको एउटा तस्वीरमा पनि उनका प्रसंसक र सुभेच्छुकको न्यानो माया देख्न सकिन्छ ।
पारसले हात समातेर डोर्याइरहेको तस्वीर फेसबुकमा फोष्ट गर्दै लेखेकी छिन-’सुख र दुःख संगै अगाडी बढ्छ र जीवन पुरा हुन्छ । म बिरामी हुँदाको एक झलक’
सो तस्वीरलाई २२ हजार १ सय ८७ जनाले मन पराएका छन भने ९ सय जनाले आफ्नो प्रतिक्रिया दिएका छन् । तस्वीरलाई बर्णन गर्दै फेसबुक फ्यानहरुले दिएका घतलाग्दा प्रतिक्रिया सोमबारको नयाँ पत्रिका दैनिकले छापेको छ ।
तस्वीरसँग भाव मिल्ने गीतका अंशहरु लेख्दै धेरै सुभेच्छुकले पारसलाई आफ्नो मान्छे आफ्नै हुन्छ भन्दै हिमानीलाई ख्याल गर्न पारसलाई आग्रह गरेका छन् । अबको जीवन सुखमय होस भन्दै सवैजसो टिप्पणीकर्ताले पारस र हिमानीलाई शुभकामना दिएका छन् ।
पारस बैंककमा बेहोस अबस्थामा रहँदा हिमानीले आफनो फेसबुक पेजमा पोष्ट गरेको एउटा तस्वीरमा पनि उनका प्रसंसक र सुभेच्छुकको न्यानो माया देख्न सकिन्छ ।
पारसले हात समातेर डोर्याइरहेको तस्वीर फेसबुकमा फोष्ट गर्दै लेखेकी छिन-’सुख र दुःख संगै अगाडी बढ्छ र जीवन पुरा हुन्छ । म बिरामी हुँदाको एक झलक’
सो तस्वीरलाई २२ हजार १ सय ८७ जनाले मन पराएका छन भने ९ सय जनाले आफ्नो प्रतिक्रिया दिएका छन् । तस्वीरलाई बर्णन गर्दै फेसबुक फ्यानहरुले दिएका घतलाग्दा प्रतिक्रिया सोमबारको नयाँ पत्रिका दैनिकले छापेको छ ।
तस्वीरसँग भाव मिल्ने गीतका अंशहरु लेख्दै धेरै सुभेच्छुकले पारसलाई आफ्नो मान्छे आफ्नै हुन्छ भन्दै हिमानीलाई ख्याल गर्न पारसलाई आग्रह गरेका छन् । अबको जीवन सुखमय होस भन्दै सवैजसो टिप्पणीकर्ताले पारस र हिमानीलाई शुभकामना दिएका छन् ।
२९ जेठ, काठमाण्डौं । पूर्वाञ्चल भ्रमणमा हरेका पूर्वराजा ज्ञानेन्द्र शाहमाथि चप्पल फ्याँक्न आफूलाई केही व्यक्तिले उक्साएको बयान पक्राउ परेका किशोरले प्रहरी समक्ष दिएका छन् । प्रहरी स्रोतका अनुसार १४ बर्षका ती किशोरलाई पूर्वराजामाथि चप्पल फ्याँक्न ५० रुपैयाँ दिएको र स्थानीय होटलमा खानाको व्यवस्था गरिएको थियो ।
उमेर सानो भएका कारण प्रहरीले ती किशोरको नाम भने सार्वजनिक गरेको छैन् । तर घटनामा संलग्न व्यक्तिको विषयमा जानकारी पाइसकेको प्रहरीले बताएको छ । पूर्वाञ्चल भ्रमणका क्रममा पूर्वराजा ज्ञानेन्द्रमाथि राजविराजमा सोमबार ती किशोरले चप्पल फ्याँकेको अन्नपूर्ण पोष्टमा खबर छ ।
उमेर सानो भएका कारण प्रहरीले ती किशोरको नाम भने सार्वजनिक गरेको छैन् । तर घटनामा संलग्न व्यक्तिको विषयमा जानकारी पाइसकेको प्रहरीले बताएको छ । पूर्वाञ्चल भ्रमणका क्रममा पूर्वराजा ज्ञानेन्द्रमाथि राजविराजमा सोमबार ती किशोरले चप्पल फ्याँकेको अन्नपूर्ण पोष्टमा खबर छ ।
१८ वर्षीय एक किशोरीले आफूलाई बलात्कार गर्ने आफ्नै बाबुको टाउको काटिदिएकी छिन् । घरमा अरू कोही सदस्य नभएको बेला पारेर आफ्नै बाबुद्धारा बलात्कृत भएकी ति किशोरीले बाबुको हत्या गरेकी हुन् ।
पपुवा न्यु गिनीमा भएको यो घटनापछी प्रहरीले ती किशोरिलाई पक्राउ गर्न खोज्दा त्यहाँका गाउँलेले उनलाई पक्राउ गर्न दिएका छैनन् । उनीहरूले त्यस्ता बाबुलाइ त्यसरी नै मार्नु पर्ने र किशोरीले राम्रो काम गरेको भन्दै गाँउलेले प्रहरीलाई किशोरीको नजिक समेत पर्न दिएका छन् । किशोरीलाई घेरा हालेर किशोरीको बचाऊ गरिरहेका छन् गाउँलेले ।
ती किशोरीले आफूले बाबुको टाउको काटेको कुरा गाउँलेलाई बताएकी थिइन् । उनले आफूलाई बाबुले बलात्कार गरेको र आफूले बाबुको टाउको काटिदिएको भन्दै गाऊँलेसँग भनेकी थिइन् । त्यसपछी गाउँलेहरू किशोरीको घरमा आउँदा टाउको एकातिर र जिऊ अर्कोरित भएको किशोरिको बाबुको लाश देखेका थिए ।
पपुवा न्यु गिनीमा भएको यो घटनापछी प्रहरीले ती किशोरिलाई पक्राउ गर्न खोज्दा त्यहाँका गाउँलेले उनलाई पक्राउ गर्न दिएका छैनन् । उनीहरूले त्यस्ता बाबुलाइ त्यसरी नै मार्नु पर्ने र किशोरीले राम्रो काम गरेको भन्दै गाँउलेले प्रहरीलाई किशोरीको नजिक समेत पर्न दिएका छन् । किशोरीलाई घेरा हालेर किशोरीको बचाऊ गरिरहेका छन् गाउँलेले ।
ती किशोरीले आफूले बाबुको टाउको काटेको कुरा गाउँलेलाई बताएकी थिइन् । उनले आफूलाई बाबुले बलात्कार गरेको र आफूले बाबुको टाउको काटिदिएको भन्दै गाऊँलेसँग भनेकी थिइन् । त्यसपछी गाउँलेहरू किशोरीको घरमा आउँदा टाउको एकातिर र जिऊ अर्कोरित भएको किशोरिको बाबुको लाश देखेका थिए ।
‘केही केटीहरु हुन्छन् जसले बलात्कारमा पर्दा मज्जा लिन्छन् ।’ यो भनाई कुनै उरेन्ठेउला युवकहरुको होइन । एकजना जिम्मेवार न्यायमूर्ति अर्थात् न्यायाधीशको हो । बलात्कारमा परेका महिलालाई न्याय दिनुको साटो उल्टै बलात्कारमा पर्नु भनेको महिलाले यौनको मज्जा लिनु हो भनेर न्यायाधीशले भनिदिए भने के होला ? यस्तै भएको छ, इजरायलमा । इजरायलको तेल अविव स्थित जिल्ला अदालतका एक न्यायाधीश आफ्नो यस्तै अभिव्यक्तिका कारण विवादमा तानिएका छन् ।
एक जना बलात्कार पीडितले आफुलाई आतंकवादबाट पीडितको रुपमा न्याय दिइयोस् भनि गरेको पुनरावेदनको सुनुवाइएका क्रममा न्यायाधीशले यस्तो भनेका हुन् । न्यायाधीश निसिम येसहायाले यस्तो भनेपछि त्यसले अदालत तथा पीडितमा सन्नाटा मात्र छाएन त्यसको प्रधानमन्त्री बेन्जामिन नेतन्नेहु तथा इजरायलको बार एसोसिएसन लगायतले घोर विरोध गरे । ती न्यायाधीशले एक जना इजरायली महिलाको मुद्दा हेरिरहेका थिए जो सन् २००७ मा १३ वर्षकी हुँदा प्यालेस्टाइनी पुरुषहरुद्धारा आक्रमण तथा बलात्कारको सिकार भएकी थिइन् । बलात्कारीहरुलाई पक्राउ गरी करणीको मुद्दा हालियो तर ती किशोरीले भने आफुलाई आतंकवाद पीडितको रुपमा मान्यता दिँदै बलात्कारीहरुलाई आतंकवादीको रुपमा मुद्दा चलाउन प्रतिरक्षा मन्त्रालयमा निवेदन दिइन् । मन्त्रालयले उनको आग्रह अस्विकार गरेपछि उनले अदालतमै अपिल गरिन् र उनको पुनरावेदनमा गएको सोमबार सुनुवाई भयो ।
बहसको क्रममा ती किशोरीका वकिलले घटनाको परिस्थितिजन्य अवस्थाको कारण उनलाई आतंकवाद पीडितको रुपमा हेरिनुपर्ने जिकिर गरेपछि न्यायाधीशले चर्को स्वरमा भनेका थिए, यहाँ केही केटीहरु छन् जो बलात्कृत हुँदा पनि मज्जा मान्छन् । संयुक्त इजलासमा एक न्यायाधीशले त्यसो भनेपछि अरु न्यायाधीश पनि केहीबेर चुप भए र इजलाशमा सन्नाटा छायो । ती न्यायाधीशले नियतवस त्यस्तो नभनी जिब्रो चिप्लिएर त्यसो भनेपछि उनी रातोपिरो भए । उनले आफ्नो वचनले पीडितलाई परेको पीडाप्रति क्षमता पनि मागे र अदालतले समेत विज्ञप्ती जारी गर्दै नियतवस त्यसो नभनिएको बतायो । ती न्यायाधीशले अवकाश पनि पाइसकेका छन् र उनलाई स्पष्टीकरण सोधिएको छ ।
झापामा ११ बर्षीय बालिकाले बच्चा जन्माएकी छिन । ती बालिकाले बलात्कार पछि गर्भ बोकेकी थिइन् । ११ बर्षिय बालिकालाइ बलात्कार गर्ने अरु कोहि नभएर उनकै भिनाजु हुन् । नातामा भिनाजु पर्ने ४० बर्ष पुगेका सुरेन्द्र बिश्वकर्माले बलात्कार गरि गर्भ रहेको ७ महिना पछि मात्र घटनाको बारेमा परिवारलाई थाहा भएको थियो ।
केहि दिन अघि देखि एबिसी नेपालको संरक्षणमा बिराटनगरमा रहदै आएकी बालिकाले कोशी अंचल अस्पतालमा गर्भ बोकेको सात महिनामै बच्चा जन्माएकी हुन् ।मंगलबार राति व्यथा लागेपछि उनलाई उपचारको लागि कोशी अंचल अस्पताल लागिएको थियो ।
सानै उमेरमा बच्चा जन्माएकी भए पनि ती ११ वषीय किशोरीको स्वास्थ्य अबस्था भने सामान्य नै रहेको अस्पतालले जानेको छ । जन्मिएको बच्चाको भने आइसीयुमा राखेर उपचार भैरहेको अस्पताल स्रोत बताउछ । ११ बर्षमै आमा बनेकी यी बालिका कक्षा ३ मा पढ्दै थिइन् ।
केहि दिन अघि देखि एबिसी नेपालको संरक्षणमा बिराटनगरमा रहदै आएकी बालिकाले कोशी अंचल अस्पतालमा गर्भ बोकेको सात महिनामै बच्चा जन्माएकी हुन् ।मंगलबार राति व्यथा लागेपछि उनलाई उपचारको लागि कोशी अंचल अस्पताल लागिएको थियो ।
सानै उमेरमा बच्चा जन्माएकी भए पनि ती ११ वषीय किशोरीको स्वास्थ्य अबस्था भने सामान्य नै रहेको अस्पतालले जानेको छ । जन्मिएको बच्चाको भने आइसीयुमा राखेर उपचार भैरहेको अस्पताल स्रोत बताउछ । ११ बर्षमै आमा बनेकी यी बालिका कक्षा ३ मा पढ्दै थिइन् ।
भिडीयो हेर्न को लागि माथि को बक्स मा क्लिक गर्नु होस्
१० जेठ, काठमाडौ । शसस्त्रका दुई जवानले एक महिलाको हत्या गरेका छन् । निर्मल निवासको सुरक्षामा खटिएका शसस्त्र प्रहरी जवान हिराबहादुर बराम र पूर्णबहादुर बरामले बिहे गर्ने भन्दै बुढानिलकण्ठ गाविसको चिसापानी जंगलमा पुर्याएर एक महिलाको हत्या गरेका छन् ।
आर्थिक विवादका कारण बरामद्धयले मिलेर ४२ वर्षिय सुन्तलीमाया लामाको हत्या गरेको हुन सक्ने प्रहरीको अनुमान छ । बरमाद्धयलाई प्रहरीले पक्राउ गरी उनीहरुसँग बयान लिने क्रम सुरू गरेको छ । प्रहरीले दिएको जानकारी अनुसार सुन्तलीमायासँग दुवैको अवैध सम्बन्ध थियो ।
प्रहरीका अनुसार हत्या योजनाबद्ध ढंगले भएको हुन सक्ने बताएको छ । हत्याका लागी दुवैले केही दिनदेखी योजना बताएका थिए । योजनाअनुसार बिहे गर्ने र घूमाघाम गर्न जाने भन्दै महिलालाई गत ६ जेठमा बुढानिलकण्ठ गाविसको चिसापानी जंगलमा पुर्याइएको थियो । बिहे गर्ने रहरमा पुगेकी लामालाई घाँटी थिचेर तथा टाउकोमा ढुङ्गाले प्रहार गरेर हत्या गरेका हुन् ।
घटनास्थलमा बिहेकालागि भनेर लगिएको कपडा सिन्दुर पोतेसमेत भेटिएको थियो । प्रहरीले मंगलबार जंगलमा शव भेटेपछि अनुसन्धान सुरू गरेको थियो । अनुसन्धानका क्रममा फोन कलको डिटेलबाट प्रहरीले बरामद्धयलाई पक्राउ गरेको हो ।
१० जेठ, काठमाडौ । शसस्त्रका दुई जवानले एक महिलाको हत्या गरेका छन् । निर्मल निवासको सुरक्षामा खटिएका शसस्त्र प्रहरी जवान हिराबहादुर बराम र पूर्णबहादुर बरामले बिहे गर्ने भन्दै बुढानिलकण्ठ गाविसको चिसापानी जंगलमा पुर्याएर एक महिलाको हत्या गरेका छन् ।
आर्थिक विवादका कारण बरामद्धयले मिलेर ४२ वर्षिय सुन्तलीमाया लामाको हत्या गरेको हुन सक्ने प्रहरीको अनुमान छ । बरमाद्धयलाई प्रहरीले पक्राउ गरी उनीहरुसँग बयान लिने क्रम सुरू गरेको छ । प्रहरीले दिएको जानकारी अनुसार सुन्तलीमायासँग दुवैको अवैध सम्बन्ध थियो ।
प्रहरीका अनुसार हत्या योजनाबद्ध ढंगले भएको हुन सक्ने बताएको छ । हत्याका लागी दुवैले केही दिनदेखी योजना बताएका थिए । योजनाअनुसार बिहे गर्ने र घूमाघाम गर्न जाने भन्दै महिलालाई गत ६ जेठमा बुढानिलकण्ठ गाविसको चिसापानी जंगलमा पुर्याइएको थियो । बिहे गर्ने रहरमा पुगेकी लामालाई घाँटी थिचेर तथा टाउकोमा ढुङ्गाले प्रहार गरेर हत्या गरेका हुन् ।
घटनास्थलमा बिहेकालागि भनेर लगिएको कपडा सिन्दुर पोतेसमेत भेटिएको थियो । प्रहरीले मंगलबार जंगलमा शव भेटेपछि अनुसन्धान सुरू गरेको थियो । अनुसन्धानका क्रममा फोन कलको डिटेलबाट प्रहरीले बरामद्धयलाई पक्राउ गरेको हो ।
Walking through the cold sinister alley
I feel the obscurity engulfing me whole,
The fallen houses, the broken roofs
All of it, makes me think of all the steps I took.
Everything is falling apart
But I still don’t know where I went wrong,
Is it me that’s pushing away the bliss?
I’d never know if I’m not.
I stand in the eye of the hurricane
Preparing myself for the worst.
Even though I’m scared of the muddle,
I walk with my head held high and chin up.
Something behind me moves, and every part of me quivers,
I turn a blind eye and look away from the chaos.
It’s not that I’ve never faced things like this,
I had stood still then, and again, Oh yes I will!
I know the hurricane will pass and so will the night
There’s dawn ready to sneak up, to make things right
Until then, I’m going to be strong, and I’ll fight
Beneath the despair, deep down, I know things will be alright.
१६ जेठ, तेलअविव । विश्वको सर्वोच्च शिखर सगरमाथाको चट्टान मध्यपूर्वको इजरायलमा रहेको विश्वको सबैभन्दा होचो भुभाग मृत सागर (डेड सी)को किनारमा रहेको निर्माणाधिन इकोलोजिकल पार्कमा स्मारिका स्थापना गरिएको छ ।
मई ३० बिहिवार आयोजित कार्यक्रममा इजरायलका लागि नेपाली राजदूत प्रल्हादकुमार प्रसाई, इजरायल सरकारका तर्फबाट पर्यटन मन्त्री उजी मान्डावो र इजरायलको दक्षिणी भुभाग मृतसागर क्षेत्रका मेयर डभ लिटभिनोफ द्वारा संयुक्त रुपमा स्मारिकाको अनाबरण गरिएको थियो ।
कार्यक्रममा अन्य बिशिष्ट ब्यक्तिहरूमा इजरायलस्थित विदेश मंत्रालयका दक्षिण एसियाली विभागिय प्रमुख खाईम खोसेम, सगरमाथा आरोही इजरायली नागरिक नादओ वेन एहुदा लगायत उल्लेख्य इजरायली नागरिकहरू, नेपाली राजदुतावासका कर्मचारीहरू साथै इजरायलमा रहेका नेपालीहरूको समेत उपस्थिती रहेको थियो ।
कार्यक्रममा इजरायलका लागि नेपाली राजदुत प्रसाई, इजरायल सरकारका तर्फबाट पर्यटन मन्त्री उजी मान्डावो र इजरायलको दक्षिणी भुभाग मृत सागर क्षेत्रका मेयर डभ लिटभिनोफ लगायतका ब्यक्तीहरूले आ-आफ्नो मन्तब्य संगै शुभकामना ब्यक्त गरेका थिए ।
नेपाल र इजरायलबीचको दौत्य सम्बन्ध एवं पर्यटन प्रबर्द्धनसम्वन्धी क्रियाकलापहरुलाई थप विस्तार गर्न विश्वको सर्वोच्च शिखर सगरमाथा क्षेत्रमा इजरायलले मृत सागरको चट्टान लगेर स्मारक निर्माण गरिसकेको छ । संसारको सबैभन्दा अग्लो भू–भाग सोलुखुम्बुको नाम्चे मेन्डोल्फुस्थित सगरमाथा राष्ट्रिय निकुन्जको मुख्य कार्यालयबाट करिब १ सय मिटर पूर्वतर्फ सर्वोच्च शिखर सगरमाथा हिमालको दृश्यावलोकन गर्न सकिने गरी इजरायलले स्मारक निर्माण गरेको छ ।
समुद्री सतहदेखि ८ हजार ८ सय ४८ मिटर अग्लो सगरमाथा र समुद्री सतहदेखि करिव ४२२ मिटर गहिराईमा रहेको मृत सागर, यी क्षेत्रहरुमा स्मारक निर्माण भइसकेपछि ती क्षेत्रहरुमा पुग्ने लाखौं पर्यटकहरुले दुवै असाधारण भू-भागहरुको चट्टानद्वारा निर्मित स्मारिकाको अवलोकन गर्ने र यसले दुवै देशको पर्यटन प्रबर्द्धनमा उल्लेख्य टेवा पुग्ने अपेक्षा गरिएको छ ।
मई ३० बिहिवार आयोजित कार्यक्रममा इजरायलका लागि नेपाली राजदूत प्रल्हादकुमार प्रसाई, इजरायल सरकारका तर्फबाट पर्यटन मन्त्री उजी मान्डावो र इजरायलको दक्षिणी भुभाग मृतसागर क्षेत्रका मेयर डभ लिटभिनोफ द्वारा संयुक्त रुपमा स्मारिकाको अनाबरण गरिएको थियो ।
कार्यक्रममा अन्य बिशिष्ट ब्यक्तिहरूमा इजरायलस्थित विदेश मंत्रालयका दक्षिण एसियाली विभागिय प्रमुख खाईम खोसेम, सगरमाथा आरोही इजरायली नागरिक नादओ वेन एहुदा लगायत उल्लेख्य इजरायली नागरिकहरू, नेपाली राजदुतावासका कर्मचारीहरू साथै इजरायलमा रहेका नेपालीहरूको समेत उपस्थिती रहेको थियो ।
कार्यक्रममा इजरायलका लागि नेपाली राजदुत प्रसाई, इजरायल सरकारका तर्फबाट पर्यटन मन्त्री उजी मान्डावो र इजरायलको दक्षिणी भुभाग मृत सागर क्षेत्रका मेयर डभ लिटभिनोफ लगायतका ब्यक्तीहरूले आ-आफ्नो मन्तब्य संगै शुभकामना ब्यक्त गरेका थिए ।
नेपाल र इजरायलबीचको दौत्य सम्बन्ध एवं पर्यटन प्रबर्द्धनसम्वन्धी क्रियाकलापहरुलाई थप विस्तार गर्न विश्वको सर्वोच्च शिखर सगरमाथा क्षेत्रमा इजरायलले मृत सागरको चट्टान लगेर स्मारक निर्माण गरिसकेको छ । संसारको सबैभन्दा अग्लो भू–भाग सोलुखुम्बुको नाम्चे मेन्डोल्फुस्थित सगरमाथा राष्ट्रिय निकुन्जको मुख्य कार्यालयबाट करिब १ सय मिटर पूर्वतर्फ सर्वोच्च शिखर सगरमाथा हिमालको दृश्यावलोकन गर्न सकिने गरी इजरायलले स्मारक निर्माण गरेको छ ।
समुद्री सतहदेखि ८ हजार ८ सय ४८ मिटर अग्लो सगरमाथा र समुद्री सतहदेखि करिव ४२२ मिटर गहिराईमा रहेको मृत सागर, यी क्षेत्रहरुमा स्मारक निर्माण भइसकेपछि ती क्षेत्रहरुमा पुग्ने लाखौं पर्यटकहरुले दुवै असाधारण भू-भागहरुको चट्टानद्वारा निर्मित स्मारिकाको अवलोकन गर्ने र यसले दुवै देशको पर्यटन प्रबर्द्धनमा उल्लेख्य टेवा पुग्ने अपेक्षा गरिएको छ ।
१४ जेठ, काठमाडौं । राष्ट्रिय बीमा संस्थानले कर्मचारीका लागि उपलब्ध गराएको असान्दर्भिक र अस्वाभाविक भत्तासुविधा सच्चाउने प्रयास गरेपछि अर्थ मन्त्रालय र संस्थानबीच विवाद सिर्जना भएको छ । सर्वसाधारणको समेत सेयर लगानी रहेको संस्थानले साधारणसभाबाट अनुमोदन नगराई कर्मचारीलाई भत्ता सुविधा दिएको छ । मुनाफा गरेपछि कर्मचारीलाई वितरण गर्न अनुमति दिएका भत्तासुविधा संस्थानले लेखापरीक्षण नै नगरी वितरण गरेको तथा अन्य औचित्यहीन भत्ता वितरण गरिरहेको पाएपछि अर्थ मन्त्रालयले सच्चाउन निर्देशन दिएको हो ।
संस्थान र कर्मचारी युनियनले अर्थ मन्त्रालयले अनाश्यक हस्तक्षेप गर्न खोजेको भन्दै विरोध गरेका छन् । आपनो आयबाट खर्च गर्दा रोक्ने अधिकार मन्त्रालयसँग नभएको उनीहरुको दाबी छ । संस्थानमा सरकारको बहुमत सेयर लगानी रहेको छ । संस्थानको आर्थिक वर्ष २०६१/०६२ देखिको साधारणसभा हुन सकेको छैन । तीन आर्थिक वर्षको लेखापरीक्षण प्रतिवेदन नियामक बीमा समितिमा स्वीकृतिका लागि पेश भएको छ । समितिले एक्चुरीको मूल्यांकनबिना सुविधाको प्रस्ताव गरिएको भन्दै प्रतिवेदन स्वीकृत गरेको छैन ।
संस्थानले प्रतिकर्मचारी मासिक विशेष भत्ता ४ सय देखि ६ सय २५, उत्पादकत्व भत्ता ७ हजारदेखि १७ हजार र प्रोत्साहन भत्ता १ हजार प्रदान गरिरहेको छ । कर्मचारीलाई वाषिर्कोत्सव भत्ताबापत वाषिर्क १३ हजारदेखि २३ हजार रुपैयाँ प्रदान गर्ने गरिएको छ । यस्तै कर्मचारीले पुरस्कार भत्ताको रुपमा वाषिर्क २४ हजारदेखि २९ हजार रुपैयाँ लिने गरेका छन् । पुरस्कार उत्कृष्ट काम गर्ने कर्मचारीले पाउनुपर्नेमा संस्थानमा सबै कर्मचारीले पाउने व्यवस्था रहेको छ । लेखापरीक्षण नभएको हुनाले यो भत्ता सञ्चालक समितिले स्वीकृत नगरेपछि संस्थानले पेश्कीको रुपमा वितरण गरेको थियो । अवैध रुपले वितरण भएको सो भत्ताबापतको ८ करोड रुपैयाँ फिर्ता गर्न अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगले निर्देशन दिएको छ ।
संस्थानका कर्मचारीको कार्यदक्षता, उत्पादकत्व र व्यावसायिकतामा वृद्धि नभए पनि उनीहरुले त्यसबापत भत्ता लिने गरेका छन् । पछिल्लो समय निजी कम्पनीसँग प्रतिस्पर्धा गर्न नसकेका कारण संस्थानको व्यापार वृद्धि न्यून हुँदै गएको छ । उत्पादकत्वको वैज्ञानिक मापन नै नगरी भत्ता वितरण गर्न नमिल्ने अर्थ मन्त्रालयले जनाएको छ । संस्थानले कर्मचारीको नियमित तलबभन्दा बढी हुने गरी भत्ता वितरण गर्ने गरेको छ । पछिल्लो आर्थिक वर्षका सुविधा र भत्तासम्बन्धी प्रस्तावमा अर्थ मन्त्रालयलले स्वीकृति दिएको छैन ।
यस्तै, संस्थानले पोशाक भत्ताबापत वाषिर्क १० हजारदेखि ११ हजार रुपैयाँ प्रदान गर्ने गरेको छ । सरकारी सेवामा यस्तो भत्ता ७ हजार ५ सय रुपैयाँ मात्र रहेको छ । यसबाहेक कर्मचारीलाई ३० लाख रुपैयाँ ऋण सुविधा, बिदाबापत एक महिनाको तलब, स्वास्थ्य उपचार भत्तालगायत विविध सुविधा लिएका छन् । थप टेलिफोन भत्ता, बीमा भत्तालगायतका सुविधा वृद्धि गर्न कर्मचारी युनियनले माग गरिरहेका छन् । यस्तै ३० वर्ष सेवा गरेपछि अनिवार्य अवकाश गर्ने विद्यमान व्यवस्था खारेज गर्न पनि उनीहरुले माग गरेका छन् । अवकाशपछि पाउने ५ वर्षको पेन्सन अगि्रम भुक्तानी पाउने व्यवस्था गर्नुपर्ने उनीहरुको माग छ ।
- See more at: http://www.onlinekhabar.com/2013/05/75680/#sthash.ZpxTDKHX.dpuf
संस्थान र कर्मचारी युनियनले अर्थ मन्त्रालयले अनाश्यक हस्तक्षेप गर्न खोजेको भन्दै विरोध गरेका छन् । आपनो आयबाट खर्च गर्दा रोक्ने अधिकार मन्त्रालयसँग नभएको उनीहरुको दाबी छ । संस्थानमा सरकारको बहुमत सेयर लगानी रहेको छ । संस्थानको आर्थिक वर्ष २०६१/०६२ देखिको साधारणसभा हुन सकेको छैन । तीन आर्थिक वर्षको लेखापरीक्षण प्रतिवेदन नियामक बीमा समितिमा स्वीकृतिका लागि पेश भएको छ । समितिले एक्चुरीको मूल्यांकनबिना सुविधाको प्रस्ताव गरिएको भन्दै प्रतिवेदन स्वीकृत गरेको छैन ।
संस्थानले प्रतिकर्मचारी मासिक विशेष भत्ता ४ सय देखि ६ सय २५, उत्पादकत्व भत्ता ७ हजारदेखि १७ हजार र प्रोत्साहन भत्ता १ हजार प्रदान गरिरहेको छ । कर्मचारीलाई वाषिर्कोत्सव भत्ताबापत वाषिर्क १३ हजारदेखि २३ हजार रुपैयाँ प्रदान गर्ने गरिएको छ । यस्तै कर्मचारीले पुरस्कार भत्ताको रुपमा वाषिर्क २४ हजारदेखि २९ हजार रुपैयाँ लिने गरेका छन् । पुरस्कार उत्कृष्ट काम गर्ने कर्मचारीले पाउनुपर्नेमा संस्थानमा सबै कर्मचारीले पाउने व्यवस्था रहेको छ । लेखापरीक्षण नभएको हुनाले यो भत्ता सञ्चालक समितिले स्वीकृत नगरेपछि संस्थानले पेश्कीको रुपमा वितरण गरेको थियो । अवैध रुपले वितरण भएको सो भत्ताबापतको ८ करोड रुपैयाँ फिर्ता गर्न अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगले निर्देशन दिएको छ ।
संस्थानका कर्मचारीको कार्यदक्षता, उत्पादकत्व र व्यावसायिकतामा वृद्धि नभए पनि उनीहरुले त्यसबापत भत्ता लिने गरेका छन् । पछिल्लो समय निजी कम्पनीसँग प्रतिस्पर्धा गर्न नसकेका कारण संस्थानको व्यापार वृद्धि न्यून हुँदै गएको छ । उत्पादकत्वको वैज्ञानिक मापन नै नगरी भत्ता वितरण गर्न नमिल्ने अर्थ मन्त्रालयले जनाएको छ । संस्थानले कर्मचारीको नियमित तलबभन्दा बढी हुने गरी भत्ता वितरण गर्ने गरेको छ । पछिल्लो आर्थिक वर्षका सुविधा र भत्तासम्बन्धी प्रस्तावमा अर्थ मन्त्रालयलले स्वीकृति दिएको छैन ।
यस्तै, संस्थानले पोशाक भत्ताबापत वाषिर्क १० हजारदेखि ११ हजार रुपैयाँ प्रदान गर्ने गरेको छ । सरकारी सेवामा यस्तो भत्ता ७ हजार ५ सय रुपैयाँ मात्र रहेको छ । यसबाहेक कर्मचारीलाई ३० लाख रुपैयाँ ऋण सुविधा, बिदाबापत एक महिनाको तलब, स्वास्थ्य उपचार भत्तालगायत विविध सुविधा लिएका छन् । थप टेलिफोन भत्ता, बीमा भत्तालगायतका सुविधा वृद्धि गर्न कर्मचारी युनियनले माग गरिरहेका छन् । यस्तै ३० वर्ष सेवा गरेपछि अनिवार्य अवकाश गर्ने विद्यमान व्यवस्था खारेज गर्न पनि उनीहरुले माग गरेका छन् । अवकाशपछि पाउने ५ वर्षको पेन्सन अगि्रम भुक्तानी पाउने व्यवस्था गर्नुपर्ने उनीहरुको माग छ ।
- See more at: http://www.onlinekhabar.com/2013/05/75680/#sthash.ZpxTDKHX.dpuf